From coast to Maya / Zipolite - Palenque

San Cristobal de las Casas

San Cristobal de las Casas

San Cristobal de las Casas

tuk tuk

Palenque

Nederlandse versie Woensdag 16 september Zipolite - San Pedro Tapanatepec 358 km Harry hoort tijdens het douchen een soort orkestje en stuurt André er met fototoestel op uit. Blijkt een kleine harmonie te zijn van een stuk of 15 kinderen die ter gelegenheid van de nationale feestdag (dia de la independencia) door de paar straten van Zipolite paraderen.  Als Harry het weerbericht checkt leest hij dat in Zion National Park 16 mensen zijn omgekomen tijdens een overstroming door de grote regenval daar. We schrikken er van. Daar waren wij een paar weken geleden ook en hebben nooit gedacht dat daar overstromingen van die omvang zouden kunnen plaatsvinden. Maakt ons nog eens extra bewust van onze kwetsbaarheid en de noodzaak zo goed mogelijk op te letten. Het kost ons moeite ons paradijsje in Zipolite te verlaten. Maar om kwart voor tien is het dan zover. Aanvankelijk schieten we niet veel op door de vele drempels, maar als we eenmaal op de kustweg zitten kunnen we lekker doorrijden. De kustweg ligt mooi in het groen en de vele bochten lopen soepel. Lekker rijden dus. Hier en daar zien we wat kinderbijeenkomsten maar zo te zien nergens echt uitbundig feest. Op een gegeven moment wordt het landschap opener. En we rijden tussen enorme windmolenparken. Er staat ook een behoorlijke wind, moeten het stuur goed vasthouden. Ondertussen zien we ook de aanvankelijke helblauwe lucht veranderen in steeds donkerder wolken. We hadden dat al verwacht en het plan is bijtijds te stoppen. We hebben afgesproken tussen 3 en 4 een overnachtingsplek te zoeken, maar wie André kent weet dat het dan half 5 wordt. Afijn, we hebben mazzel. Als we bij ons hotel onze spullen van de motor aan het halen zijn, begint het te regenen. In het plaatsje zelf is niet veel te beleven. Wel barst het er van de autoriksja's (tuk tuk) zoals je die ook in India veel ziet. Maar geen idee waar die allemaal heen rijden. Met enige moeite vinden we een plek om te eten. Morgen vroeg op en verder naar San Cristobal de las Casas. Donderdag 17 september San Pedro Tapanatepec - San Cristobal de las Casas 240 km Vanmorgen weer even het weerbericht checken en ja hoor, weer rampspoed. Nu een forse aardbeving in Chili. Voorlopig 8 doden. Gelukkig niet zo erg als in 2010. Harry was toen voor zijn werk in Chili en binnen 24 uur nadat hij was vertrokken was er een aardbeving van 8.8 op de schaal van Richter (geen oorzakelijk verband). Toen waren er ruim 500 doden. Als je thuis in Nederland zit, lijkt het allemaal ver weg, maar nu het op onze route ligt voelt het toch anders.  Het eerste stuk brengt ons van de kust weer een beetje de bergen in. Zon schijnt, maar er zijn al vroeg wolken. Ook waait het vrij stevig. De weg is goed en we vorderen snel. We weerstaan de verleiding om de tolweg te nemen en dat wordt beloond. We rijden een prachtige weg door de bergen, krijgen mooie vergezichten voorgeschoteld en rijden door een authentiek stukje Mexico. Wel een arm deel. We zien de vrouwen hout sprokkelen en met takkenbossen op hun rug lopen die ze dragen met een band om hun voorhoofd. Veel vrouwen lopen in een soort klederdracht. We gaan nog even kijken bij een kerkdienst, maar ons wordt al snel duidelijk gemaakt dat foto's maken niet op prijs wordt gesteld. Waren we ook niet van plan.  We zijn conform planning vroeg in San Cristobal de las Casas. We vinden het beoogde hotel vrij vlot. We mogen de motoren via de entree tussen de tafeltjes op de binnenplaats zetten. We lopen vervolgens een paar uur door de stad. Sfeervol, veel koloniale gebouwen, een paar aardige kerken, een markt en veel backpackers. Het wordt ons niet helemaal duidelijk waarom er zoveel zijn, maar het draagt wel bij aan een relaxed sfeertje al die alternatieve figuren. In één van de kerken zien we in een zijbeuk een Indiaanse met een kip onder haar armen voor het altaar staan. Later leest André dat men ziekte en andere problemen via gebed in de kip over wil laten gaan en dat vervolgens met het slachten van de kip ook de problemen zijn verdwenen. Hadden we misschien toch ook moeten proberen. 's Avonds wordt er veel geflaneerd en geflirt op straat. En ook is er in veel restaurants live-muziek van wisselende kwaliteit. Wel is het qua temperatuur aan de frisse kant.   De twee oude mannen kruipen na een wat tegenvallende maaltijd weer bijtijds onder de wol. Vrijdag 18 september San Cristobal de las Casas - Pelanque 214 km We hebben vandaag een relatief kort ritje en nemen daarom de tijd. Gaan in de stad even ontbijten en rijden pas om kwart over tien weg. Vlak voor vertrek worden we nog aangesproken door een Duits stel, dat in Uruguay schijnt te wonen (Harry vraagt zich dan gelijk af wat hun voorouders precies hebben uitgespookt, maar dat hebben we maar niet aan de orde gesteld). Eindelijk hebben we onze meerdere gevonden. Ze zijn 20 maanden geleden uit Duitsland vertrokken, hebben naar het Oosten gereden en zijn onder andere in Indonesië en Japan geweest en nu zijn ze op weg naar Ushaia (het zuidelijkste puntje van Argentinië). Tsja dat is andere koek. We schieten niet echt op. De route is mooi, maar de weg vol gaten en er lijkt vandaag geen eind te komen aan het aantal verkeersdrempels. Onderweg schuilen we nog bijna een uur voor een flinke regenbui, gaan weer op pad, maar dan begint het toch weer te plenzen. Houdt ook weer snel op, maar steeds weer regenkleding aan en uit doen kost aardig wat tijd. En als het droog is, is het warm en dan wil je toch echt wel weer snel je regenkleding uit doen. Op een gegeven moment worden we gestopt door een touw met een rode vlag er aan. Stapt een leuk ventje van een jaar of zes, zeven op ons af, die een heel verhaal doet, maar eigenlijk gewoon komt bedelen. We zeggen nee, wat moeite kost en ook een beetje rotgevoel. Wij hebben zat en zij niks. Maar als het ons vervolgens nog een paar keer overkomt, begint het knap te irriteren. Nog even en ze stoppen je niet alleen, maar wordt de dwang groter. Tijdens het schuilen voor de regen hoort André een verhaal dat de vrachtwagenchauffeurs op deze route worden afgeperst door de politie. We hebben het niet gezien. Wel vier verschillende politiekorpsen: Policia Municipal, Policia Federal, Policia Turistica en de grenspolitie. Tsja als er iets te verdienen valt, wil iedereen meedelen natuurlijk. Of willen ze ons gewoon goed beschermen? We weten het niet.  In Palenque rijden we in één keer naar het beoogde overnachtingsadres, maar we zijn er pas om half vijf. Dik zes uur voor zo'n klein stukje. Er is plek en we krijgen een mooie kamer. We merken direct dat we midden in de jungle zitten: het zweet loopt uit alle gaten van ons lijf en na het uitpakken kunnen we de t-shirts uitwringen.  We hebben ook wat kleine fysieke ongemakken. Harry heeft al een paar dagen last van iets dat op vlooienpikken lijkt. De bron nog niet kunnen vinden. Misschien uit Uruapan waar in ons b&b ook zeven katten zaten. André had vanmorgen diarrhee en voelde zich vandaag wat misselijk. Maar eenmaal in Palenque voelt hij zich weer beter. Zonder dat we overigens een kip hebben geslacht. 's Avonds lekker gegeten bij een Duitse man met een paardenstaart tot op zijn achterwerk. We hebben de käsespätzle overgeslagen, maar wel een heerlijke biefstuk gegeten. Zaterdag 19 september Palenque Vanmorgen lekker zelf een boterham klaargemaakt met een heerlijke kop thee. Daarna naar het stadje Palenque gereden om wat boodschappen te doen . In een klein supermarktje vinden we alleen brood, maar ze verwijzen ons naar een andere supermarkt en die blijkt Amerikaanse afmetingen en assortiment te hebben. We kunnen dus pindakaas, jam, nutella en kaas weer aanvullen. Nemen daar ook een kop koffie met iets lekkers. Mexico is goedkoop. Een pain au chocolat kost eur 0,40. We halen nog wat motorolie en tanken ook vast voor morgen. We droppen de boodschappen in onze kamer en rijden naar de Maya tempels. Je moet eerst toegang betalen voor het park waar ze in liggen (eur 1,50) en dan nog voor de toegang naar het tempelcomplex (eur 3). Op de parkeerplaats worden we min of meer bestormd door een legertje gidsen en andere mensen die hun diensten aanbieden. We worden met de motoren tussen wat uitgestalde waar in gemanoeuvreerd. Er wordt aangeboden de motoren te wassen. En ofschoon een wasbeurt geen overbodige luxe zou zijn, zien we er toch maar van af. Foute angst voor het onbekende, want als we terugkomen zien we ze heel netjes een veel duurdere motor dan de onze keurig wassen. Ze vragen bij terugkomst wel 20 pesos voor het op onze motoren passen, maar als we dat vriendelijk weigeren is dat ook geen punt. Bij de tempels is het gelukkig niet zo druk. Wel warm en vochtig, dus binnen de kortste keren zijn we weer helemaal doorweekt van het zweet. Het tempelcomplex is indrukwekkend. Niet goed voor te stellen hoe dit zo'n 1.300 jaar geleden gebouwd kon worden. Van de oorspronkelijke blauwe en oranje kleuren is niet veel meer over. Ondanks jarenlang archeologisch werk is lang nog niet alles weer onder het oerwoud vandaan gekomen. Er liggen nog tal van tempels onder heuvels van grond en overdekt door een groen tapijt.  In het park ligt ook nog een museum. Ofschoon de entree bij de prijs inbegrepen is, zijn er weinig bezoekers. Wij lopen er wel doorheen en hebben er geen spijt van. Lezen wat meer over de achtergrond van de Maya cultuur en het tempelcomplex hier. En ook zijn er een paar stukken van de tempels met nog wel de originele oranje en blauwe kleuren en er is het deksel van een grote sarcofaag.  Na een uurtje of drie, vier hebben we het meeste wel gezien en zijn we door de klamme hitte ook gesloopt. De rest van de middag besteden we aan wat huishoudelijke taken zoals het bijvullen van de olie en het plannen van de verdere route. Met de Lonely Planet bij de hand en drie grote kaarten uitgespreid over onze bedden proberen we uit te zoeken waar we heen zullen gaan. We logeren op een soort compound bij de ingang van het park waar de Maya tempels liggen. Verscholen in de jungle zijn er wel een stuk of acht hotelletjes/ huttenverhuurders en ook zijn er een paar restaurantjes. We horen af en toe ook de brulapen die het geluid maken van een tijger. Vanavond eten we bij Don Mucho's, het meest populaire restaurant. De kwaliteit van het eten is iets minder dan gisteren (maar dat was dan ook super), maar het sfeertje maakt veel goed. Het loopt snel vol en er ontstaat een wachtrij ondanks een tropisch buitje. Er komen ook veel locals. Er spelen diverse salsabandjes. De tweede band heeft een eigen salsadanser meegebracht. Super zoals deze man samen met allerlei vrouwen uit het publiek danst. Om half elf gaan we naar bed. We willen morgen bijtijds vertrekken. Zondag 20 september Palenque Mexico - Flores Guatemala 560 km Zes uur op, tegen achten vertrokken. Het gaat vlot, ondanks de verkeersdrempels en de vele loslopende dieren. Vandaag lijken we in kalkoenenland beland, maar we weten er aardig tussendoor te slalommen. Onderweg stoppen we bij een meubelzaak die ook frisdranken verkoopt. We vragen om koffie en dat weet de jongen bij zijn moeder te regelen. Om half elf komen we bij de grensplaats Fronteira Corozal. Je moet om een of andere onduidelijke reden toegang betalen om het plaatsje in te mogen. Als we aankomen, staan er al drie motoren. Ook BMW, van drie Amerikanen. Slecht nieuws. Je kan hier de grens alleen te voet passeren door met een bootje de rivier over te steken. Motoren mee is onmogelijk. We twijfelen. Misschien willen ze de Amerikanen een hak zetten? We vragen nog aan een stuk of wat andere mensen waaronder de chauffeur van een collectivo (minibusjes die passagiers over vaste routes vervoeren). We zijn overtuigd, het gaat hier niet lukken. We besluiten naar El Ceibo te rijden, een stukje noordelijker. We hebben op internet gezien dat het kantoor waar we de tijdelijke import van onze motoren in Mexico ongedaan gemaakt moet worden om 4 uur sluit en erger nog op maandag (de volgende dag) gesloten is. En van ons plan om vroeg bij de grens te zijn en er vervolgens een flink stuk vandaan te rijden (vanwege de extra risico's in de grensstreek) komt onder druk.  We zetten er flink de sokken in. Knallen daardoor in volle vaart wel op een paar verkeersdrempels (die soms niet worden aangeduid en soms op plaatsen liggen waar je je ze totaal niet verwacht) maar wonder boven wonder blijven de motoren vooralsnog heel. We lunchen snel ergens langs de weg. Prima eten uit een onooglijk keukentje. Er duikt een jongedame op, die graag met de motor en Harry op de foto wil (Harry denkt dat het om hem begonnen is, André denkt om de motor). Harry zet haar op zijn motor en haar broertje (?) blijft foto's nemen. Helemaal gelukkig stapt ze weer af. Snel verder naar de grens. Na 224 extra kilometers staan we bij een ultramoderne grensstreek. Althans aan de Mexicaanse kant. Het ongedaan maken van de tijdelijke import van de motoren verloopt vlot. De beambte maakt met zijn digitale camera foto's van nummerplaat en de VIN (vehicle identification number). En morgen krijgen we via ons creditcardnummer de usd 400 deposit weer terug. Bij het volgende loket doet de douanebeambte een beetje moeilijk dat we geen stempel bij entree in ons paspoort hebben gekregen (moeten we voortaan ook zelf beter opletten) maar dat duurt maar een minuutje. En dan kunnen we door naar de Guatemalese beambten. Tussen de Mexicaanse en Guatemalese grens rijden tal van tuk tuks. Maar hier in een nieuwe variant: voor de tuk tuk staat een brommer en met een soort trekhaak is het passagiersdeel aan de brommer gehangen. We zijn volop gewaarschuwd voor de corruptie aan de grens van Guatemala, maar daar blijkt ons weinig van. We moeten langs vier loketten/ gebouwtjes. Bij het eerste loket wordt ons paspoort gestempeld en een kopie ten behoeve van de import van de motor. Kost niks en we worden heel vriendelijk geholpen. Het tweede gebouwtje gaat over de motor. We hebben van alle relevante papieren al in Puebla kopieën laten maken. Ook hier een uiterst behulpzame en vriendelijke man. Moeten hiervoor 160 Quetzal betalen bij het volgende gebouwtje. We hebben echter nog geen lokale valuta. Deze man doet een beetje moeilijk. We kunnen niet betalen met Mexicaanse pesos of USD en ook niet met een creditcard. De man begint echter wel met het papierwerk onderwijl gewoon doorgaand met appen en bellen, wat hij ook deed voordat Harry zich meldde om te betalen. Het duurt allemaal wat langer maar als hij klaar is blijken we toch in pesos te kunnen betalen, ps 715, zeg eur 40. Zal wel een ongunstige koers zijn, maar we weten de meest recente koers van de Quetzal nog niet. Afijn, maar afrekenen, terug naar gebouw 2. Nu de betaling rond is, is dat ook snel klaar. En dan nog een verrassing. Bij loket 4, eigenlijk een tentje, hebben ze een spray-installatie waarmee onze wielen om agrarische redenen worden gedesinfecteerd. En we moeten er 30 pesos ieder voor betalen. Harry sputtert nog wat en vraagt om een kwitantie, maar dat blijkt geen probleem. We krijgen een redelijk officieel uitziend papier en betalen dus maar vlot de eur 1,50 voor het sprayen. De hele procedure bij de grens heeft ons krap een uur gekost en dat valt ons hartstikke mee. We willen graag geld wisselen maar een bank of atm is er niet in het grensplaatsje. Pas 200 kilometer verder volgens een winkelier. Wel kunnen we blikjes cola kopen met Mexicaanse pesos.  Om 4 uur rijden we verder. We willen proberen toch het 160 kilometer verder liggende Flores nog te bereiken.  We rijden door een arme streek. De wegen zijn best goed en de verkeersdrempels die hier Tumulos heten, lijken minder talrijk en iets soepeler te nemen. Maar de bussen die er rijden zijn gammel, de huisjes langs de kant armoedig en er zijn weer veel loslopende dieren, nu ook relatief veel varkens. Ook veel brommertjes ipv auto's. Op diverse plaatsen zijn op deze late zondagmiddag voetbalwedstrijden aan de gang (waar we ook eenden op het veld zien en een varken het veld oversteekt). En we zien ook twee stadionnetjes, waarvan het ons onduidelijk is waarvoor ze gebruikt worden, maar het lijkt iets voor hanen- of hondengevechten. We gaan het uitzoeken. We pauzeren nog een halfuurtje voor een tropische bui. Proberen lokale valuta uit een geldautomaat te krijgen (120 kilometer bij de grens vandaan de eerste geldautomaat), maar dat lukt niet. Zo'n dertig kilometer voor ons einddoel begint de duisternis in te vallen. We besluiten door te rijden. Het wordt in het donker moeilijker de kuilen en de drempels te zien. Tegen half acht rijden we Flores in. Nu het beoogde hotel zoeken.   Dat lukt niet zo snel.Harry en André hebben verschillende systemen. Harry zoekt van te voren iets op het web of in de LP, maar Andre rijdt gewoon naar een plaats toe en vraagt aan iemand waar er een goed hotel is. Beide systemen kunnen werken maar niet tegelijkertijd. Flores is een eilandje met veel straatjes maar ook veel eenrichtingsverkeer. Harry is moe en wil gewoon snel naar het hotel. Dus we negeren de eenrichtingsborden, wat ons veel gescheld oplevert. Na een paar keer vragen vinden we eindelijk het hotel. Het is niet veel soeps en de motoren moeten buiten staan, maar we zijn moe en besluiten toch hier maar te gaan slapen. Lokale valuta hebben we nog steeds niet. De enige geldautomaat op het eilandje werkt niet. We mogen de kamer morgen betalen. En we vinden een restaurant waar we met een creditcard mogen betalen. Ze hebben heerlijk ijskoud bier en Harry eet bij een temperatuur van boven de dertig graden een kaasfondue met garnalen.  Nog even internetten en dan gauw naar bed. Op internet zien we dat we eigenlijk in Mexico al met de malarone (anti malariapillen) hadden moeten beginnen. Nou ja, dat doen we dan maar vanaf vandaag. En er is een Nederlandse vrouw gedood op haar zeilschip voor de kust van Cartagena, Colombia. Er wordt gesuggereerd door piraten, maar haar man wordt ook nog verhoord.

English version Wednesday September 16 Zipolite - San Pedro Tapanatepec 222 mi Whilst he was taking a shower Harry hears a kind of orchestra and he sends André with his camera to check what is going on. It appears to be the local band of about 15 kids who parade through the streets of Zipolite to celebrate today's national holiday: dia de la independencia. When Harry checks the weather forecast he finds out that there was a serious flood in Zion's National Park and that 16 people died. Only a few weeks ago we were there and we never realized that floods of that size and such an impact could happen there. It again emphasizes our vulnerability and the necessity to be as careful as we can. It is not easy to leave our little paradise in Zipolite but at 10.15 we finally go. The first 10 miles we do not progress so quickly due to all the speed bumps in the little coast villages, but once we leave those villages behind us we can drive pretty fast on a recently paved road along the coast and towards the airport 40 miles further. Nice road curves and a nice green environment make it an enjoyable drive. Once in a while we see some kids that have a kind of event but we do not get the impression that Independence Day is a big party over here. After a while the landscape becomes more flat and open and we see enormous electronic windmillparks. There is indeed quite some wind and we need to keep a firm grip. Gradually the blue sky turns into darker and darker clouds. We did anticipate that and we plan to stop early today. We agreed to look for a place to sleep between 3 and 4 pm, but people who know André are probably not surprised when it is 4.30 before we stop. But we are lucky. When we are taking our stuff from the motorbikes it starts to rain. So we stopped just in time. In the place itself is nothing to do. We do see a lot of car riksja's like you see in India (tuk tuk), but we have no clue why they need them there. The place seems rather small. With some difficulty we find a place to eat. Tomorrow we want to leave early to go to San Cristobal de las Casas. Thursday September 17 San Pedro Tapanatepec - San Cristobal de las Casas 149 mi This morning Harry checked the weather forecast again: another disaster. A heavy earthquake in Chile. Eight casualties so far. Not as bad as in 2010, when there were more than 500. In those days Harry was in Chile for his job and within 24 hours after he had left the country there was a an earthquake of 8.8 (according to him his visit had nothing to do with it). When you are at home in the Netherlands it is all far away. But Chile is on our route! And that makes you feel differently about it. The first part today brings us from the coast into the mountains again. The sun is shining, but the first clouds are already there. And a strong wind. The road is fine and we move pretty quickly. We resist the temptation to take the toll road and that is being rewarded. We drive a beautiful road in the mountains, with nice views in an authentic part of Mexico. Poor though. We see the women gathering wood and they carry it on their back whilst holding the branches and logs together with a kind of belt around their forehead. Many women still walk in traditional cloths. We stop at a small place where a church service is being hold. We have a look with our camera's in our hands, but it is explained quite quickly that they do not appreciate it when we take pics.  According to plan we arrive pretty early at San Cristobal de las Casas. And we also find the hotel we are looking for quite quickly. We are allowed to put the motorcycles between the seats and tables at the courtyard of the hotel.  We stroll through the city for a few hours. Nice atmosphere, many colonial buildings, a few nice churches, a local market and many many backpackers. We do not know exactly why there are so many, but they do contribute to the relaxed atmosphere. In one of the churches we see an Indian woman praying for the altar with a chicken in her arms. Later André reads that they try to transfer diseases and other problems into the chicken. Afterwards they slaughter the chicken and assume the problems are gone. It is a pity we did not have a chicken with us. In the evening it is quite busy on the streets of San Cristobal. People are showing off and flirting. In many restaurants there is live music. The quality is quite variable. It becomes cooler. The two old men go to bed early after a somewhat disappointing meal. Friday September 18 San Cristobal de las Casas - Pelanque 133 mi Today we have a relatively short ride and therefore we are not in a hurry. We walk into the city center to have breakfast and we leave around 10.15 am. Just before we leave a German couple approaches us. They live nowadays in Uruguay (Harry immediately wonders what their ancestors history is, but we thought it was better not to ask). But we finally found someone who is doung an even bigger trip. They left Germany 20 months ago, heading East. They have been in Indonesia and Japan and are now on their way to Ushaia (the most southern town of Argentina). Pretty impressive trip. We go slow. The route is nice, but the road is full of holes and today the number of speedbumps is countless. We shelter for the rain for about an hour. Then we continue but it starts to rain again. Does not really help to get us where we want to go. Raingear on, raingear off, it all takes time. And when it is dry, it is also hot and then you really want to take your raingear off. All of a sudden we are stopped by a few kids that hold a rope with a red flag across the road. It appears to be a begging method. At first we had a bad feeling about giving nothing. Poor little kids that have hardly anything whilst we are so rich esp compared to them. But when it happens a few times more, it begins to irritate us. Perhaps the next step is plain robbery. During one of our rain stops André hears the story that truckers on this route are being bribed by policemen. Well, we did not see it. But we did see four different police entities: Policia Municipal, Policia Federal, Policia Turistica and the border police. Wel, if you can make some money, everybody wants to join. Or do they simply want to protect us? We do not know. In Palenque we find our cabin relatively easy, but we only arrive at 4.30 pm. More than six hours for such a short distance. They have space and we get a nice room. We immediately experience that we are in the middle of the jungle: we sweat from all the holes in our body. After unpacking our bikes our T's are soaked. We also have some minor physical issues. Harry suffers already a few days from what seems to be flee bites. The source is unclear. Perhaps the seven cats that lived in our B&B in Uruapan. André was suffering from diarrhea this morning and had a bad stomach during the day. But once we arrive in Palenque he felt better. And we did not even slaughter a chicken. We have a good dinner at a restaurant at our compound that is owned by German guy with a pony tail up to his bottom. We skipped the German treat käsespätzle, but we had a wonderful steak. Saturday September 19, Palenque 15 mi Today we had our own sandwiches for breakfast with a nice cup of tea. That is the advantage when you our carrying all your camping equipment. Went to town to do some shopping. In a small supermarket they only had bread, but they refer us to another osupermarket. That appears to be a supermarket of USA size and assortment. So we buy peanutbutter, jam, nutella and sliced cheese. And we take a cup of coffee with something sweet aside. Mexico is cheap. A pain au chocolat is only usd 0.45. We buy also some motoroil and we refill our gastank already for tomorrow. We drop our "groceries" at our room and off we go to the Maya temples. First we need to pay for the entrance into the park in which the Maya temples are located (usd 1.65) and then again for the entrance to the Maya temples themselves (usd 3.30). At the parking lot we are flooded with people offering their services. We are directed with our motorcycles between the displays of two small shops. And they offer to wash our motorcycles. And despite the fact the bikes could use some cleaning, we kindly say no. Wrong fear for the unknown. When we return to the parking lot we see a much more expensive bike than ours washed with ultimate care. They do ask us 20 pesos for guarding our bikes but when we say no with a smile, they simply accept it. At the temples it is not extremely busy. It is hot and humid. In no time we are totally soaked again. The temples are impressive. It is difficult to imagine and understand how the Maya people could build this about 1,300 years ago. Only the original colors, much blue and orange, are mostly gone. Despite years of archeological work there is still a lot of the original Maya buildings covered by ground and green tapestry. In the park is also a museum. Hardly nobody goes there despite the fact the entrance of the museum is included in the temples ticket. We stroll through it and like it. We read a bit more on the background of the Maya culture and the museum has some fine pieces of the temples (with its original colors) and beautiful Maya masks. They also have the cover of a huge sarcofague, beautifully decorated. After 3 to 4 hours in the park we think we have seen most of it. And due to the hot weather we are also pretty exhausted. The rest of the afternoon we do some housekeeping like refilling the motoroil and planning the route for the next few days. With our digital Lonely planet guides and three maps of Guatemala, Honduras, Nicaragua and Costa Rica spread across our beds we try to sort out where to go. We stay at a kind of compound at the entrance of the park of the Maya temples. We are in the middle of the jungle, hear the howler monkeys (making the sound of tigers) and in this compound there are about eight places where you can stay for the night and it also has a few restaurants. Due to the jungle it is however difficult to spot the next building. Tonight we have dinner at Don Mucho's, the most popular restaurant. Although the quality of the food is a bit less than yesterday (but that was superb), the whole atmosphere more than compensates for that. Soon all tables are full and people are waiting in line to be seated(despite the rain). It is a nice mix of locals and tourists. There are also salsabands. The first one was not too strong, but the second one really swings. And it brought its own male salsa dancer. The guy is really good and invites ladies sitting in the restaurant to dance with him. Despite the fantastic entertainment we leave at 10.30 pm. We want to leave early tomorrow. Sunday September 20 Palenque Mexico - Flores Guatemala 348 mi Up at 6 am, we leave close to 8. We are progressing quite well, despite the many speedbumps and lots of livestock on the road. Today we seem to be in Turkeyland, but we manage to find our way. We stop to have a coffee at a furniturestore which also sells sodas. But no coffee. However the boy who is serving at the shop goes to his mom to arrange for coffee. Great! At 10.30am we arrive at Fronteira Corozal. For some vague reason you need to pay to get into the town, but we do not get that far. When we arrive there are already three BMW bikes from three USA guys. Bad news. You can only cross the border on foot since you need to cross a river and there is no bridge. And the ferry only takes people. We doubt. Perhaps the local people do not like Americans and therefor give false information. We ask a few other people (including the chauffeur of a collectivo, a minibus that transfers people over a certain fixed route), but they all tell the same story. We are convinced, this is not going to work. We decide to drive to El Ceibo, somewhat more north. We saw on the web that the office where we need to go to undo our temporarily import of the motorcycles closes at 4 pm and worse, is closed the next day. And we are afraid that we can skip our original plan to cross the border early and drive a good stretch into Guatemala to leave the relatively risky border area as quickly as possible. We drive a bit faster than normal. That also means that we hit a few speedbumps at full speed since sometimes you are not warned and esp at places where you do not expect them that can be a kind of an unpleasant surprise. But the bikes so far survive. We have a quick good lunch somewhere along the road. A young lady pops up who want to be on a picture with Harry and his bike (probably the latter more than the first). Harry puts her on his bike and her little brother (?) keep shooting pictures. Totally happy she steps of the bike. Now fast to the border. After 139 extra miles we arrive at a very modern borderbuilding. At least at the Mexican side. Things go smoothly. The administrative guy that arranges the undoing of the temporarily import of the bikes takes digital photo's of our license plate and VIN (vehicle identificatiion number). And tomorrow they will refund our usd 400 deposit. At the next building the officer in charge does a bit difficult since we did not receive a stamp in our pasport when we entered Mexico (should have paid attention to that ourselves too of course). But that only takes a minute. Than we can go to the Guatemaltasian side. Between the two countries we see a lot of tuk tuks. But these are special. The moped is separated from the passenger compartment and that is hooked on to the moped.  We have been warned for corruption at the Gualtemaltasian border, but we do not notice a thing. At the first stop they stamp our passport and and the second stop they arrange the formalities around our motorbikes. It helps that we made already copies of everything in Puebla. We need to pay Qt 160 (usd 23) each for importation at the third stop. However we do not have the local currency yet. The guy is playing difficult whilst at the same time he is continuing to app and to call with somebody. However, he starts to prepare the paperwork and when is finished it is all of a sudden possible to pay in mexican pesos. We do not know the exact exchange rate yet but the amount he mentions sounds to be about fair so we pay. The fourth stop is a kind of surprise. They need to spray our tyres to desinfect for agricultural reasons. Ok. But then we need to pay 30 pesos for it (usd 1.65). Harry resists a bit and asks for an official receipt. But when they are able to present that, we feel we have no choice and pay. The whole procedure at the border only lasted an hour and that is far less than we expected. We want to get some local currency, but that is impossible. There is no bank or atm in town. A shop owner tells us that the first opportunity is about 125 miles away. But he sells us some coca cola cans for Mexican pesos which we are grateful for. At 4 pm we drive on. We still want to try to reach Flores which is 100 miles away.  At this side of the border it looks poorer. The roads are pretty ok and also the speedbumps are less frequent and a bit lower. But the buses look crappy, the houses shabby and there is a lot more free moving live stock, now also pigs. We also see far more mopeds and less cars. At this late Sunday afternoon we see several soccer games along the way ( geese on the field and a pig crossing, but nobody bothers). And also two tiny stadiums, one empty but the other one loaded with people watching something (we assume a cock or dogfight but we will try to find out later).  We pause 30 minutes for a tropical shower. And we try to get local currency (only 75 miles from the border), but the atm does not recognize the chip on the card. About 20 miles before Flores it is getting dark. We decide to go on. But in the dark it is more difficult to spot the holes in the road and the speedbumps. At 7.30 pm we drive into Flores. Now we need to find the hotel we were aiming for. Andre and Harry use different systems. Harry tries to find something on beforehand on the web or in the LP, but Andre just drives to the place and asks someone. Both could work but not simultaniously. Flores is on a little isle. And it has a lot of one direction roads. Harry is tired and just wants to go to the hotel. So he ignores the one direction signs. People start to yell at us, but we simply continu. After asking around a few times we finally find the hotel. It is not a great place but we take it anyhow. We still do not have local currency. The only atm in Flores is not working. We are allowed to pay the room tomorrow and we find a restaurant where we can pay with a creditcard. They have icecold beer and Harry has a cheese and shrimps fondue whilst the outside temperature is still above 85 F. We do have internet in our hotel so we surf a bit. We find out that we should have started with our anti malaria profylaxe already in Mexico. Well lets start today instead. And a Dutch woman is killed on her boat in front of the coast of Colombia. They suggest pirates, but her husband is also being interrogated since he seems to have a weak storyline.