Bryce Canyon en Las Vegas

Koosharem

Bryce Canyon

Las Vegas

Nederlandse versie Zondag 23 augustus 2015 Allred Flat Bridger – Ephraim 469 km We hadden ons voorbereid op een wat saaie rijdag vanaf de regio Salt Lake City op weg naar Bryce Canyon. In totaal meer dan 800 km te gaan. Het land is verlaten, vlak en doet dienst als graanschuur. Lange rechte wegen die in het niets lijken te verdwijnen en je verleiden om je gedachten te laten gaan. Een gedachte is de uitspraak van een groupie: “You are living my dream.” Dat kan natuurlijk niet. Iedereen heeft zijn eigen droom en voorstelling daarvan. Dat zal je zelf waar moeten maken. Ook valt het billboard op van een tandarts: Give yourself a perfect smile for your selfie! Huh? In het reflecteren zit duidelijk een gevaar, omdat er nadrukkelijk gewaarschuwd wordt voor overstekend wild. Een waarschuwing die overbodig is omdat je de herten naast de weg kunt tellen. Dus toch maar de aandacht richten. Het landschap verandert in bos en bergen en weer in vlak land. Het is weer warm en op een gegeven hebben we genoeg van het rijden. Bij een motel informeren naar de prijs. Een oude vrouw die nagenoeg onverstaanbaar is geeft aan $ 85 met creditcard en $ 80 zonder. Omdat we vragen waar alle tentoongestelde bekers van zijn gaat er nog $ 10 af én krijgen we betere kamer. We geloven dat de vrouw ons vertelt dat de bekers zijn gewonnen met een tinckerpaard dat drie keer wereldkampioen is geworden, maar dat zullen we nooit zeker weten. De kamer is een verademing. Ruim, goede bedden, echt sanitair. En aan de overkant ook nog een Wallmart. We kopen prefab avondeten en kunnen dat buiten opeten. Het is eindelijk eens zwoel. Er zijn nog twee gasten. Als de één klaagt over de loslopende kat, antwoordt de ander dat hij zowel een revolver als een geweer bij zich heeft zodat als de kat een probleem is …...... Tot we in slaap vallen wordt er niet geschoten dus wellicht is de kat er nog. Maandag 24 augustus 2015 Ephraim – Bryce Canyon 260 km We rijden naar het zuiden en het wordt steeds warmer. Harry wordt steeds vrolijker. Boven de 30 graden komt het uit. Bij een tankstop in Koosharem (zo maar een plaatsje in een streek die zeer verlaten oogt) lopen we de Grass Valley winkel in en worden begroet door een aardige vrouw die informeert naar hoeveel we hebben getankt. Zelf gaat ze niet kijken en een apparaat om het binnen af te lezen heeft ze niet. Tsja, zegt ze, we zijn hier nog ouderwets. In de winkel hebben ze “a little bit of everything.” We drinken er koffie. André koopt er scheermesjes en we zien dat het ook het postkantoor is met een wand vol koperen brievenbusjes. Als we naar buiten gaan komt de eigenaar van de winkel naar buiten voor een praatje. Hij heeft in de jaren 60 in Berlijn gewerkt, missiewerk voor de Mormonen. Een aardig volk die Duitsers. Aan de oorlog konden ze ook niet zoveel doen. De economische crisis moest een uitweg vinden. Het enige dat de Amerikanen bij het bombarderen van Duitsland waren vergeten was om door te vliegen naar Rusland. Zo hadden heel wat problemen voorkomen kunnen worden. Zijn vader was postmaster maar vanwege regelgeving mocht hij dat niet worden. In 1983 zag hij echter zijn kans schoon om postcontractor te worden en zo toch zijn “eigen” postkantoor annex winkel te starten. De vrouw in de winkel had ons al ingefluisterd dat ouderwets zijn ook betekende dat als iemand zijn sleutel of nummer van zijn box was vergeten hij gewoon het kantoor kon binnenlopen en dan geholpen werd. Met warme gevoelens rijden we verder. In het park Bryce Canyon zoeken we gelijk een camping. Hup tent op, rotzooi er in en naar de viewpoints. Wow. Je moet even goed kijken om te zien wat het is. Het zijn bouwwerken in rood steen die zijn achtergebleven nadat de rest door water was weggespoeld. Er zit een structuur in en je kijkt er van bovenaf in. De bijnaam Bryce Amfitheatre is passend maar dan wel een heel groot theater. We dalen een stukje in het theater af. Het is moeilijk te stoppen omdat achter iedere hoek er weer een prachtig uitzicht ontstaat. Met veel anderen genieten we van de zonsondergang. Dinsdag 25 augustus 2015 Bryce Canyon – Las Vegas 416 km Als je de zonsondergang bekijkt moet je ook de zonsopgang bekijken. We zetten de wekker om 6.00 uur maar daarvoor horen we al mensen opstaan en auto's vertrekken. Wij lopen naar sunrisepoint. Het nieuwtje is er echter af maar een nieuw hoogtepunt bestaat uit een douche. We staan er, ieder apart hoor, onder en komen er achter dat we twee muntjes er in moeten gooien en we er maar ieder één hebben. André kleedt zich weer aan en haalt extra muntjes. Van Bryce rijd je zo Zion National Park in en dat is ook weer prachtig. Wat een schoonheid kan er toch in de natuur zitten. Je blijft er geboeid naar kijken. Om bij te komen vinden we een restaurant met Aziatisch eten. Heerlijk. Terug op de motor is de temperatuur opgelopen tot 35 graden en op weg naar Vegas wordt de 41.5 aangetikt. Er staat heel veel wind en we worden op de Highway heen en weer geslingerd. Nou ja je moet er wat voor over hebben om onder te duiken in Vegas. André kijkt zijn ogen uit bij het inrijden van Vegas. Dit is het beeld dat je van kleins af aan voorgeschoteld krijgt en dan klopt het nog ook. Heel veel wegen met heel veel afslagen, veel hoge gebouwen en continu vliegtuigen en helicopters boven je. Van het motel lopen naar Vegas Boulevard ofwel de strip. Het is allemaal fake maar ongelooflijk leuk om te zien. Overal wordt je uitgenodigd om naar binnen te gaan, enorme lichtgevende billboards met aankondigingen van optredens van topartiesten, dj's en musicals en veel mensen op de straat die zich vergapen aan al de gebouwen uit Parijs, Venetië (met gondels en al), de beroemde hotels zoals het Bellagio, de schaars geklede meiden of gespierde mannen waar je mee op de foto kunt, straatartiesten en nog veel meer. Het is een circus maar wel een heel leuk circus. Moe van het rijden, lopen, rondkijken nemen we nog wat junkfood en zodra we in het motel komen gaan we onder zeil. Wat een dag!

English version Sunday August 23th Allred Flat Bridger – Ephraim 293 mi We prepared ourselves for a dull ride from the Salt Lake City region to Bryce Canyon. In total over 500 mi. The land seems abandoned, flat and serves as a providor of corn. Long straight roads which seem to disappear into nowhere end and tempt you to gather your thoughts. One thought is the saying of a groupie: “You are living my dream.” Off course that is impossible. Everyone has his own dream and reflection of it. You will have to fulfil it yourself. Also the billboard of a dentist draws attention: Give yourself a perfect smile for your selfie! WTF? To reflect when riding is hazardous because there are signs about wildlife crossing. The warning is oblivious because you see a lot of roadkills, especially deers. So focus! The bare land gives way to forest and mountains and again to bare land. It is hot and suddenly we call it the day. In a motel we inform about the price. An old woman which we can hardly understand “says” $ 85 with creditcard and $ 80 cash. We inform about all the trophy's in the house and suddenly the rate is $ 70 cash. We believe that the old woman tells us that the trophy's are won with a tinckerhorse which was three times world worldchampion, but in what discipline we will never know. The room is perfect. And opposite there is a Wallmart. We buy prefab food and can eat it outside. Finally it is warm enough. There are two other guests. When one complaints about a cat, the other answers that he has a gun and rifle so if the cat is a problem ….... Till we fall asleep there is no shooting so the cat probably survived. Monday August 24th 2015 Ephraim – Bryce Canyon 162 mi We go south and it keeps getting hotter. Harry cheers up with every degree more. It gets 30 degrees. In Koosharem (just a village in a desolate landscape) we stop for fuel. In the store Grass Valley we are welcomed by a friendly woman who informs what we have to pay for gas. She cannot check our honesty and doesn't go outside to see for herself. Well, she says, here we are still oldfashioned. In the shop they have “a little bit of everything.” We drink coffee. André buys razorblades and we see that the store is also a postoffice with a wall filled with copper postboxes. When we go outside the owner of the shop informs about the panniers and tells his lifestory. He has worked in the sixties in Berlin as a missionary for the Mormons. Friendly people those Germans. In fact they can not fully be held responsible for the war. The economic crises had to come out in some way. But what America did wrong was not to bomb Russia after they bombed Germany. In this way many problems could have been prevented. We just listen and do not comment. His father was postmaster but his son couldn't become one despite the fact he worked in the shop since 1965 when he returned from Germany. In 1983 he saw his opportunity to become a postcontractor and so to start his own shop with postoffice. The woman in the shop had already told us that oldfashioned also meant that if anyone forgot his key or number of his box he could go in the office and would be assisted. We leave with warm feelings. In the Bryce Canyon Park we find a campground. Quickly we put up the tent, throw all our stuff in it and go to the viewpoints. Wow. You have to look twice to see what it is. At first it looks if they are buildings in red rocks, but it is the opposite: they are leftovers because the water has washed out the other parts. A kind of geometrical structure is left and you look into it from above. The knickname Bryce Amfitheatre fits well but then in the sense of a giant theatre. We descent a while and it is hard to stop because at every corner there is a new fenomenal view. With many others we enjoy the sunset. Tuesday August 25th 2015 Bryce Canyon – Las Vegas 260 mi If you enjoy sunset you als also have to see sunrise. We rise at 6.00 but we hear already people setting off. We walk a trail to sunrisepoint. It is nice but the new highlight is the shower. We stand in the shower (separately) and notice that you must have two tokens in stead of one. Grrrrr. André puts his cloths back on and solves the problem. From Bryce to Zion National Park is only a short distance.This park is also beautiful. What a beauty nature can bring. It keeps you fascinated. For lunch we find a restaurant with Asian food. Back on track the temperature has risen to 86 F and on the way to Vegas we hit 108 F! A strong wind is blowing and we are tossed and turned on the highway. Oh well you must earn your visit to Vegas. André is flabbergasted when we approach the city. This is the picture we see from our childhood and it is true. Many roads with many exits, much traffic, high buildings and continuously planes and helicopters in the air. From our motel we walk to Vegas Boulevard, the strip. It is all fake but incredibly nice to see. Everywhere you are being invited to come inside, enormous illuminated billboards which try to attract your attention to all kind of shows: singers, illusionists and dj's and so on and so on. A lot of people walking along The Strip, impressed by all the copies of buildings from Paris, Venice (with gondolas), the famous hotels such as Bellagio, the scarcely dressed girls and the too muscled men with whom your picture can be taken, streetartists and a lot lot more. It is a circus but a very nice one. Tired of riding, walking, looking around we settle for junkfood and as soon we arrive in the motel we fall on our beds and sleep. What a day!