Van/from Dawson City Yukon Canada naar/to Meziadin Junction BC Canada

Nederlandse versie   Maandag 08102015 550 km Dawson City – Whitehorse Dinsdag 08112015 492 km Whitehorse – Bayo Lake Woensdag 08122015 481 km Bayo Lake – Meziadin junction Drie dagen met veel kilometers en overwegend bewolkt weer met af en toe regen. De routine van het kamperen komt er aardig in. 's Morgens bijtijds op, ontbijten, (heel beperkt) wassen, tent afbreken, alle spullen op de motor en op weg zijn we. We maken etappes van 100 à 150 km. Soms korter als we moe worden of als de regenkleding aan/uit moet. Tussen de middag lunchen we en doen dan de boodschappen voor het avondeten. 's Avonds de tent opzetten, koken, als het kan vuurtje stoken, nog een kop koffie en dan naar bed. Van lezen of muziek luisteren komt weinig. We vallen snel in slaap. Maandag zijn we op een commerciële camping uitgekomen met douches, maar eerst zijn we uit eten gegaan bij Antoinette. We koken dan wel heel erg lekker, maar het was toch een traktatie om in een restaurant te eten. Van de douches hebben we de volgende ochtend genoten. Harry scheert zich elke ochtend, maar André wacht op warm water. De volgende nachten doorgebracht op een overheidscamping. Mooie plaatsen bij meren, rustig en zonder voorzieningen. De campings zijn allemaal ingericht op de enorme campers die hier heel veel rondrijden. Het lijkt soms wel een rondrijdend circus. Ze hebben de afmetingen van een stadsbus en op de triangel zit dan ook nog een joekel van een terreinauto. Deze was alleen vergeten dat over gravel rijden je aanhanger dat merkt. Gisteren een wandeling gemaakt naar een beverdam en ook bevers gezien! Als alarmteken slaan ze met hun staart op het water! Bij de stops hebben we veel aanspraak. Waar kom je vandaan, waar ga je naar toe, oh dan moet je dat en dat zien. Veel motorrijders verbazen zich over de benzinevoorraad, niet wetende dat de jerrycans alleen maar voor bagage zijn. De volgende keer als ze vragen wat we in hemelsnaam gaan doen dan antwoorden we: we are going to close the Darian gap. Ofwel: we gaan doen wat onmogelijk is namelijk rijden van Panama naar Colombia. Maar niet heus want we gaan zeilen. De laatste dagen staan in het teken van beren. Van alle kanten worden we gewaarschuwd: niet je deo en tandpasta in de tent, al het eten naar buiten en bij een Grizzly ben je verloren. Bij een zwarte beer heb je nog een kans: maak je zo groot mogelijk (Harry komt van pas!) en laat merken dat je niet bang bent (of niet), of val op de grond en houd je voor dood. Ondanks alle verhalen zagen we echter geen enkele beer, ook onze jerrycans met eten en toiletartikelen stonden elke ochtend nog zoals we ze hadden neergezet. Langzaam dachten we dat het een fabeltje was. Vandaag bleek anders. In een bocht zag André twee kleine zwarte beren. Die trokken zich schielijk terug. Later in een bocht naar rechts moest André uitwijken omdat een beer tegen de kant van de weg stond. Als hij niet had bijgestuurd had hij hem over zijn hoofd kunnen aaien. Gestopt en foto's gemaakt. Later zag André nog een zwarte beer. Vanavond werden we op de camping aangesproken door een stel Nederlandse Canadezen die in 1948 waren geëmigreerd. Zij vertelden dat gisteren een grizzly over de camping stond te kijken en ze lieten er foto's van zien! Zojuist was er weer onraad en de parkwachter gebruikt dan een pistool dat een harde klap geeft. Vanavond dus toch maar weer alles naar buiten. Ditmaal in de berenlocker. Als er vannacht geplast moet worden dan wordt het spannend. Het landschap verandert langzaam aan. In Alaska kijk je tegen de natuur aan. In Canada kom je er midden in. Je rijdt door eindeloze wouden in flink glooiend terrein. Er zijn prachtige uitzichten op bergen met de top in de mist, op valleien, watervallen en snelstromende beken en op schitterende meren. Morgen wordt het beter weer en met een zonnetje zal het nog mooier zijn.

English version  Monday 08102015 343 mi Dawson City – Whitehorse Thuesday 08112015 307 mi Whitehorse – Bayo Lake Wednesday 08122015 300 mi Bayo Lake – Meziadin junction Three days with many kilometers and mainly cloudy weather with sometimes rain. We take up the of camping. In the morning we get up early, have breakfast, we wash ourselves (more or less), break up, put all the gear on the bikes and off we go. We ride for 60 or 100 ml. Sometimes shorter if we get tired or put the raingear on. We lunch and buy food for the evening. Round 6 o`clock we put the tent up, cook, if possible make a campfire (no wildfire), and after a cup of coffee we go to bed. Reading or listening to music appears not possible. We sleep immediately. Monday we came on a commercial campground with showers. But first we went to restaurant Antoinette. Although we cook real nice, it was a treat to eat in a restaurant. We enjoyed the showers the next morning. Harry shaves himself every morning, André waits till there is warm water. The next two nights we spent in campgrounds which are state-owned. Beautiful places by lakes, quiet and without any services. They are fully equipped for the many enormous campers which have all the services themselves. They have the size of city buses and hooked on them is a big SUV. This one only forgot that driving on gravel doesn't go unnoticed for the trailer. Yesterday we walked to a beverdam and saw bevers. They saw us too and signed their friends by clapping their tail on the water. While we stop there are a lot of people who come over for a chat. Where do you come from, where are you heading, oh you must see this or that. Many men on bikes ask how much spare petrol we have. They don't know that the jerrycans are only for luggage. In the future we will tell them that we will close the Darian gap. We will do what is impossible: riding from Panama tor Colombia. And then see how they react. The last days are full of beartalk. Everyone warnes us: no deodorant or toothpaste in your tent, all the food outside and if a grizzly comes you are lost. With a black bear you stand a chance: stretcch yourselve (Harry may come in handy), don't show that you are afraid (or not), drop on the ground and play dead. Despite all the alarming stories we didn't see any bear and in the morning we found all our stuff just as we put it there the night before. Gradually we came to believe that it all was a story to promote Canada. Till today. In a curve André saw two small black bears. They withdraw immediatly. Later in a right curve André had to change course because of a adult black bear who stood on the shoulder. If he hadn't react then he cloud have pulled his ear. We took pictures. Later we saw a fourth black bear. Just before dinner two Dutch Canadian people came by. They emigrated after the war. They told that yesterday a grizzly stood on a terrace of the campground and they showed pictures of him. A few moments ago he was back and was frigtened off by the staff with a alarmpistol. Tonight everthing goes outside again. If anyone has to pee then there is a problem. The landscape is slowly changing. In Alaska you look at wilderness. In Canada you are part of nature. You drive through endless forests in a mountaines area. There are beautiful views on mountains with their summits in mist, you see valleys, waterfalls en white water rivers and magnificant lakes. Tomorrow the waeather will be better and with sunshine it will all be even better.