Nederlandse versie Dinsdag 4/8 177 km na het uitpakken van de motor en het inslaan van proviand gereden tot Montana Creek, waar we tussen de zalmvissers kampeerden. Woensdag 5/8 642 km  Fantastisch, geweldig ....en nu het echte verhaal van voorlopig twee onervaren wereldreizigers. Gelijk maar besloten om de tweede dag naar de poolcirkel te rijden. Zo'n 600 km extra, maar ja we zijn wel wat gewend. Tanken dat lukt wel. Tot André stil kwam te staan. Reservetankje er in en naar de volgende pomp. Weer op pad stopt André en stelt voor een vliegtochtje te maken over Mount McKinley (de hoogste berg in Alaska). Oké. Prachtige vlucht en bijgekomen van al dat moois maar snel doorrijden. Oh even koffie drinken en gelijk maar een gigantische biefstuk eten. Het regent licht, maar daar schrikken we niet van terug. Tot dat het opeens met bakken naar beneden komt. Nat tot en met het ondergoed. De bikkels rijden door en door en de benzine wordt minder en een pomp is niet in zicht. André valt weer stil. Zijn laatste reservetankje er bij en weer door ..... tot dat het duidelijk wordt dat geen van ons meer bij een pomp kan komen. Het is acht uur. In de auto die stopt zit een hippie met extra benzine. we krijgen 10 liter per persoon en we hoefden niets te betalen, maar tegen onze gebruikelijke gewoonte in deden we dat wel. Wij kunnen door tot de volgende pomp met camping! Alles komt goed. Oeps het asfalt stopt, gravel met kuilen en het wordt donker. André's licht gaat kapot terwijl er enorme vrachtwagens voorbij denderen die stenen en stof opgooien. Om half twaalf komen wij bij de camping aan de Yukon River bij de Dalton Highway die geen camping blijkt te zijn. Tent toch maar opzetten op het parkeerterrein terwijl de muggen in honderden tegelijk zich op ons storten. Het lukt en we vallen direct in coma. Lesje geleerd. Donderdag 6/8 435 km Het blijkt dat we in een kamp zijn dat Alaskanen (?) huisvest die daar in de wildernis werken. Aan wegen, pijpleiding e.d. Echte mannen met baarden die bij het ontbijt niets tegen elkaar zeggen. Wel lekker rustig ontbeten, getankt en op naar de poolcirkel. Goed weer en slechte weg. Zonder mankeren daar gekomen (alleen Harry's lamp ging ook kapot, solidair als hij is) en weer de zelfde weg terug. Veel keus is er niet met als groot voordeel dat we wisten waar we konden tanken. Daarna naar de bewoonde wereld gereden, onderdak gezocht in  Fairbanks (een nachtje niet kamperen) en ..... een grote jerrycan gekocht. Morgen gaan we lampen kopen.  

English version Tuesday 4/8 110 miles After unpacking the bikes and shopping for food we drove to Montana Creek where we camped between fishermen (salmon). Wednesday 5/8 401 miles Fantastic, marvellous .... and now the true story of two for now unexperienced worldtravellers. Immediate decided to drive the second day to the artic circle. More or less 600 km extra, but for us no problem. We will manage to find petrol. Untill André comes to a stop. He poures the first extra 2 liter in and can reach the next pump. Just on the road again he proposes to book a flight over Mount McKinley (the highest mountain in Alaska). Good. Magnificent flight en back on our feet again we start again. Oh, just a break for coffee now and let us eat also a gigantic steak. It rains a little bit, but for us that is no problem. When it  poures down then it is an other story. Totally wet in 60 seconds. The brave men follow their mission and mile by mile the fuel becomes a problem. Not a pump in sight. André comes again to a stop. He uses his last 2 liter and after a while it becomes clear that we will not reach a fuelpump. It is eight p.m. The car that stops is driven by a hippie with spare fuel. He gives us 10 liter each and doesn't want us to pay. Which we finally did, against our usual habit. Now we reach a pump with a camping. What .... the road stops and became gravel with holes and it gets dark. André's light breaks down while enormous trucks come by which throw up dust and stones. At midnight we reach the camp at the Yukon river which appeares not to be a camping. We pull up the tent on the parking lot while hundreds of musketos attack us. We succeed and went straight in a coma. Lesson learned. Thursday 6/8 272 miles It appears we are in a camp where people live while they work in the wildernes. Roads, pipeline, etc. Real men with beards who don't talk while having their breakfast. We can eat quietly, get fuel and go for the artic circle. Good weather and a bad road. Without any problem (although Harry's light breaks also down out of solidarity) we reach the circle and go back the same way as we came. There is no choice and that gave us the advantage that we knew where we could get fuel. Then to Fairbanks, found a motel (no camping this night) and ....... bought a big jerrycan. Tomorrow we buy bulbs.